راه اندازی اولین کالج موسیقی فیلم در شهر تهران
ایگور استراوینسکی از نوابغ موسیقی قرن بیستم، معتقد بود موسیقی هنری به‌مراتب پُرارج‌تر و والاتر از آن است که به خدمت هنرهای دیگر درآید؛
اما گذشت زمان، هنر موسیقی و سینما را چنان به هم در‌آمیخت که امروزه تصور خاطره‌انگیزترین فیلم‌های دورانِ عمرمان، بدون به یادآوردن ملودی‌ها و ترانه‌های خاطره‌انگیزِ آن فیلم‌ها، امری ناشدنی به نظر می‌رسد. چه آهنگسازانی که همپای ستارگان سینما، ستاره شدند و درخشیدند؛ چه ملودی‌هایی که صفحه‌به‌صفحه، لوح به لوح، بارها و بارها، تکرار و شنیده شدند و چه ترانه‌هایی که در کوچه و خیابان و محافل و لحظات خلوت و غم و شادی زمزمه شدند و سینه‌به‌سینه، به بخشی از فرهنگ یک دوران، بخشی از جوانی یک نسل، یا تکه‌ای از خاطره‌ی جمعی ما تبدیل شدند؛
اما متأسفانه در ایران، این میزان از اهمیت برای موسیقی فیلم، هرگز در دانشگاه و آکادمی و آموزشگاه‌ها جدی گرفته نشده است و هنرجویان و عوامل و علاقه‌مندان حوزه‌ی موسیقی و سینما، تنها با اتکا به سلیقه و تجربه‌های شخصی، دست به تعامل با حوزه‌ای دیگر زده‌اند. این نقص و سهل‌انگاری آکادمیک را می‌توان به‌وضوح در تجربه‌ی کارگردان‌های جوان و تازه‌کار، فیلم‌اولی‌ها، آهنگسازان و نوازندگانی که تازه‌ به عرصه‌ی ساخت موسیقی فیلم پا گذاشته‌اند، در تجربیات نوپای انیماتورهای جوان و سازندگان تیزرهای تبلیغاتی مشاهده کرد. حتی در عرصه‌ی نقد سینما هم غالباً سخنی از موسیقی متنِ فیلم به میان نمی‌آید و اگر هم آمد، به ذکر چند عبارت کلیشه‌ای بسنده می‌شود؛ اما کانون موسیقی کوشا که چند سالی است در حوزه‌ی آموزش تخصصی و کاربردی موسیقی به فعالیت مشغول است، در اتفاقی خوشایند، برای نخستین بار در ایران، اقدام به راه‌اندازی [کالج موسیقی فیلم] کرده‌است. این کالج در غالب چند کارگاه و دوره طراحی و برنامه‌ریزی‌شده است که طی برنامه ریزی مشخص سالیانه برگزار می شود.